Zo’n kans krijgen we nooit meer

Het begon allemaal met een echtelijke ruzie tijdens een familiebijeenkomst. Iedereen kon meegenieten van onze heftige woordenstrijd: haar ouders, twee broers, haar zus en alle aanhang. Ik werd zo kwaad dat ik de deur uitliep. Ik beende woedend door het dorp, toen ik voetstappen achter me hoorde. Ik keek om en daar kwam Jeanne aanlopen. Het iets jongere zusje van mijn Eveline sloeg een jas om tegen de motregen en kwam naast me lopen. Ze sloeg een arm om me heen en siste: “Wat kan het toch een kreng zijn. Altijd al geweest.” We liepen nog een stukje verder, tot ze me staande hield, beide armen om me heen sloeg en me begon te kussen. Ze drukte haar lichaam dicht tegen me aan. Maar mijn hoofd was vol woeste Lees verder